Kapalı mekanlarda iç hava kalitesi, çeşitli kirketiciler ve sürekli karbondioksit üreten insanların bulunması sebebiyle sürekli düşmektedir. Özellikle insanların sağlıklı nefes alabilmesi, bulaşıcı hastalıkların önlenmesi ve yatıkları faaliyetlere daha net odaklanabilmeleri için iç hava kalitesinin sürekli kontrol altında tutulması gerekmektedir. Bunun için de, kapalı ortam havası sürekli veya belirli aralıklarla yenilenerek dışarıdan temiz hava alınmalıdır. Kapalı havayı yenilemenin temelde üç farklı yöntemi vardır diyebiliriz. Bunlar:

Doğal Havalandırma

Mahal ve dış ortam arasındaki sıcaklık ve basınç farkı sayesinde, mahalde yeterli açıklıklar bulunmakta ise taze hava doğal olarak mahallere girebilmektedir. En basit örnek olarak yaşadığımız konutlarda pencereleri açmayı verebiliriz. Etkin rüzgarın da etkisiyle taze hava mahallere yeterli açıklıklardan girip, içerideki karbondioksit konsantrasyonunu düşürmektedir.

Bu yöntemde, havayı hareket ettirmek için hiçbir enerji kullanılmaz. Ancak, özellikle yaz ve kış mevsimlerinde, şartlandırdığımız havayı dışarı attığımız için dolaylı yoldan ciddi bir enerji sarfiyatına sebep olur. Dışarıdan doğal yollarla aldığımız havayı tekrar ısıtmak veya soğutmak için enerji harcarız.

Öte yandan, konforsuz da bir sistemdir, zira açık olan pencerelere yakın insanları aşırı sıcak ve soğuktan rahatsız olacaklardır. Bu sebeple, çok sıcak ve çok soğuk günlerde doğa havalandırma yapmak mümkün olmayacaktır. Dolayısıyla, doğal havalandırma sürekli değil, ancak geçici bir süre evlerimizi havalandırmak için kullanılabilir. Doğal havalandırmanın bir diğer dezavantajı da, karbondioksit seviyesi dengelenirken, kontrolsüz bir şekilde evlerimize girecek olan toz, haşere, bakteri gibi diğer kirleticilerdir.